Trump yönetimi şimdiye kadar iki kez Rusya ile Ukrayna arasındaki müzakerelerden çekilmekle tehdit etti. Üçüncü kez bu gerçekleşirse felaket olabilir—ABD’nin Ukrayna’ya yardımlarının sonu ve bununla birlikte kaybedilen iş fırsatları, kaybedilen yetenekler ve Çin’i caydırmak için kaybedilen zaman. Çekilmek, Washington’un itibarına, ulusal güvenliğine ve Amerikan şirketlerine kazandıran üç yıllık bir yatırımı boşa harcamak olur. Kaybetmekten hoşlanmayan bir yönetim için bu, masada çok büyük bir değeri bırakmak anlamına gelir.
Bu ayın başlarında Ukrayna’dayken, Ukrayna’nın direncinin ABD’ye sağladığı doğrudan faydaların kanıtlarını gördüm. Ayrıca bu kazanımların nasıl büyüyebileceğini ya da tamamen kaybolabileceğini de duydum—bundan sonrasına bağlı olarak. Enerji Bakanlığı’nda, Rusya’nın üç acımasız kış boyunca hava saldırılarıyla sendeleyen elektrik şebekesi üzerindeki etkileri hakkında ayrıntılar öğrendim. Yetkililer, Rusya’nın şebekeyi çok iyi bildiğini ve onarımları “olabildiğince acı verici” hale getirecek hedefleri vurduğunu söylediler. ABD’nin acil onarım ve siber savunma desteği milyonlarca Ukraynalı için ısınma ile donma arasındaki farkı yarattı ve Ukrayna şebekesini yeniden inşa etmek için gerekli tahmini 90 milyar dolarlık onarımda Amerikan şirketlerine kapı açtı.
Savunma Bakanlığı, Rusya’nın her türden silah üretimini hızlandırmaya hazır olduğunu belirtti—binlerce, 10.000 poundluk yıkıcı İskender füzelerinden 3,6 milyon top mermisine kadar. Kiev yetişmeye çalışıyor—Avrupalı müttefikler Ukrayna’nın silah alması için 40 milyar dolar bağışladı, ancak ABD satış yapmıyor. Bu, Pensilvanya ve Iowa’daki 155 mm mühimmat üreten fabrikalar için kötü haber, aynı zamanda Florida, Alabama ve Arkansas’taki Patriot füze sistemlerinin önleyici mühimmatlarını üreten tesisler için de. Ukrayna, önümüzdeki birkaç yıl boyunca Avrupa parasıyla milyarlarca dolarlık Amerikan silahı satın alabilir; çünkü Avrupa’nın ilk savunma hattı olmaya devam ediyor.
Bucha’da, işgalin ilk dalgasında Rus askerleri tarafından vahşice öldürülen yüzlerce sivil için kazılmış toplu mezar alanında bir anneyle konuştum. Önce Luhansk’tan, sonra Bucha’dan küçük kızıyla kaçışını anlattı, çünkü Rus birlikleri bir kez daha kasabayı işgal etmeye başlamıştı. Topluluk liderleri, fiziksel ve psikolojik yıkımı anlattı ve Batılı hayırseverlerin yardımıyla hasarın %93’ünü onarmaktan gururla bahsetti.
Amerikan Ticaret Odası liderleri, Ukrayna’nın otonom sistemler, siber güvenlik ve imalat alanındaki yeni teknolojik başarılarından yararlanarak Ukrayna ekonomisini yeniden inşa etme ve daha güçlü bir Avrupa’ya katkıda bulunma umutlarını dile getirdi. Bir akşam yemeğinde bir düzine Amerikan şirketiyle oturup konuştum. Olağanüstü bir potansiyel var dediler—ama bunun gerçekleşmesi için ABD yatırımcılarının uzun vadede Ukrayna’nın yanında olduklarını göstermeleri gerekiyor, sadece ara sıra Zoom toplantılarıyla değil. Ukraynalılar, kimlerin zor zamanlarda yanlarında olduğunu hatırlayacak. İşte o şirketler tercih edilen ortaklar olacak.
Ukrayna’yı terk etmenin ulusal güvenlik açısından sonuçları Doğu Avrupa’nın çok ötesine uzanır. Moskova hiçbir zaman kısmi bir zaferle yetinmedi. Uluslararası toplum Moskova’yı yatıştırır ve Ukrayna topraklarını bırakırsa, Kremlin tatmin olmayacak. ABD-Avrupa ilişkisi dağılmışken, Moskova yeni topraklara yönelecek: Baltıklar, NATO ve Polonya. Kısa bir aradan sonra NATO’ya doğrudan saldıracak. ABD, 70 yıllık ittifakını terk etmeyecekse—ki bu ittifak 11 Eylül’den sonra yanımızda oldu—artık bu savaşa tamamen dahil olacağız. Terk edersek ABD’nin itibarı on yıllarca zarar görecek.
Pekin de hızla çıkarımlar yapacaktır. Bazı Amerikalı siyasetçiler, ABD’nin Çin’i caydırmak için silahları depolarda tutması gerektiğini savunuyor. Bu mantık son derece hatalı. Çin, Ukrayna’daki savaş alanını yakından izliyor. En iyi caydırıcılık, depoda tozlanan silahlar değil, sahada etkinliklerinin kanıtıdır. ABD’nin askeri gücünün ve bir ortağı silahlandırma istekliliğinin somut kanıtı, Çin’i iki kez düşündürmenin en iyi yoludur. Ayrıca bu silahların yerine yenilerini koymak, endüstriyel altyapımızın üretim, inovasyon ve olası bir gelecekteki çatışmaya hazırlıklı kalmasını sağlar.
ABD, Ukrayna’nın savunmasını güçlendirmeyi ve yeni, güçlü bir dostla sağlam bir ilişki kurmayı seçebilir. Ya da çekilir ve aynı güce başka bir cephede karşılaşmayı bekler. Ukrayna artık deneyimli savaşçılara ve askeri teknolojide dramatik kazanımlara ev sahipliği yapıyor. Küçük insansız hava araçları üreten ve düşman savunmalarını alt üst eden, daha büyükleriyle elektronik harp önlemlerini aşabilen bir fabrikayı gezdim. Kiev düşerse veya Rusya’nın uydu devleti olursa, bu kaynaklar doğuya akar. Rusya bu gücü içine alır ve bize ve Avrupa’ya karşı kullanır. Çin bu teknolojiyi satın alır (ya da çalar) ve Tayvan, Japonya, Güney Kore ve Pasifik’teki diğer ABD müttefiklerine karşı kullanır. ABD için tehdit oluşturması sadece zaman meselesi olur. Seçim açık: Ukrayna’ya yatırım yapıp en ileri askeri teknolojiye en baştan ortak olmak ya da bu teknolojinin bize karşı kullanılmasını beklemek.
Ukrayna’yı desteklemek aptallık değil—yatırımdır. Bugün harcanan her dolar, gelecekte milyonlarca doları kurtarır. ABD askeri yardımı iki katına çıkarmalıdır: Ukrayna’nın büyüyen ekonomisini koruyacak hava savunma sistemleri göndermeli, Rusya’ya baskıyı kendi topraklarında sürdürecek HIMARS mühimmatını sağlamalı ve Rus siper hatlarını yıkacak kadar top mermisi göndermelidir. Elektrik şebekesini onararak ve mayın temizleme için görüntüleme ve ekipman sağlayarak Ukrayna halkının gönlünü kazanmalıdır. Risklere rağmen sahada bulunmaya hazır Amerikan şirketlerini desteklemelidir. Tüm bu harcamalara rağmen bu, ABD’nin gördüğü en ucuz askeri zafer olacaktır. Washington şimdi yatırım yapmalı ve hayatımızda göreceğimiz en büyük getiriyi almalıdır: Avrupa ve Pasifik’te daha barışçıl bir gelecek.
Emily Harding, Washington, D.C.’deki Stratejik ve Uluslararası Çalışmalar Merkezi’nin (CSIS) İstihbarat, Ulusal Güvenlik ve Teknoloji Programı direktörü ve Savunma ve Güvenlik Departmanı başkan yardımcısıdır.
